Begin in Zuid Amerika, Inca Trail en Machu Picchu

Hola chico's! Ik heb ondertussen de Engelstalige wereld ingeruild voor de Spaanse. Dit verliep echter niet zo soepel als gepland. Na drie uur wachten in de rij van de incheckbalie werd mij medegedeeld dat mijn vlucht van Auckland naar Santiago niet ging omdat er wat mis was met het vliegtuig. De vlucht zou een dag later vertrekken en ik kreeg een luxe hotel toegewezen in de buurt van het vliegveld, wat ook wel een keer lekker was moet ik toegeven. Mijn eigen tweepersoons boxspring, je eigen badkamer, je spullen laten slingeren waar je maar wil, kortom heerlijk om even te onttrekken uit het hostel leven. Echter ging dit wel ten koste van mijn dag in Santiago in Chili want mijn vervolg vlucht naar Lima stond immers al gepland. De twaalf uur durende vlucht van Auckland naar Santiago was best een relaxe vlucht, ik had een aardige jonge Braziliaan naast me zitten en zoals bij elke intercontinentale vlucht was er aan spellen en films geen gebrek, desalniettemin heb ik nog redelijk kunnen slapen wat wel nodig was omdat ik terug in de tijd ging. Na wederom enkele uren vertraging te hebben gehad in Auckland vertrok ik dan uiteindelijk op zondag 18.00 uur en kwam ik aan in Santiago op zondag 14.00 uur, doordat ik redelijk geslapen had viel de jetlag me reuze mee. Echter had ik, door wederom vertragingen, wel mijn vlucht van Santiago naar Lima op 10 minuten gemist. Na 2 uur in de wachtrij bij de vliegmaatschappij balie te hebben gestaan kreeg ik een andere vlucht toegewezen. Voor deze vlucht moest ik echter nogmaals 6 uur wachten op het vliegveld. Uiteindelijk na vele vertragingen en mijzelf uren proberen te vermaken op vliegvelden was het zover, ik kwam aan in Lima om half 2 s'nachts. Rick was er, hoe gesloopt dat hij ook was, al 6 uur lang aan het wachten op mij maar de hereniging was er niet minder om. Samen een taxi ingesprongen en na een ware zoektocht naar een hostel zijn we meteen gaan slapen want we waren beide kapot van het vele vliegen en wachten. 
De dag erop zijn we s'ochtends door het centrum van Lima gaan lopen om nog wat mee te krijgen van deze stad. Misschien kan ik het niet objectief beoordelen omdat ik alleen twee uur in het centrum van Lima gelopen heb maar naar mijn mening is Lima maar een vieze stad met al die vele uitlaatgassen. Later in de middag vlogen we gelukkig naar het hooggelegen Cuzco, de voormalige hoofdstad van het Incarijk. Toen we geland waren kregen we beide door dat ademhalen moeizamer ging omdat Cuzco op 3400 meter hoogte ligt. Best een raar gevoel moet ik zeggen. De aankomstdag in Cuzco hebben we een beetje rond gelopen in het centrum en hebben we s'avonds met wat Australische hostelgenoten een kijkje genomen in het uitgaansleven van Cuzco. De dag erop goed uitgeslapen en vol goede moed gingen we naar de travel agency in ons hostel om te kijken wat we konden boeken om de verborgen Incastad Machu Picchu te bezoeken. Voordat ik vertrok uit Nederland had ik wel eens geïnformeerd naar het lopen van de Incatrail. Dit is een route door het Andes gebergte van 45 km, verspreid over 4 dagen, welke de Inca's vroeger liepen om hun verborgen stad Machu Picchu te bezoeken. Deze befaamde track moet normaliter enkele maanden van te voren geboekt worden omdat er per dag een limiet van 150 toeristen gesteld wordt. Omdat wij deze niet van te voren geboekt hadden we er geen rekening mee gehouden dat we hem eventueel toch 
konden gaan doen. Echter was er opmerkelijk genoeg nog plek voor ons en dus besloten we het alsnog te boeken. Daarnaast was het 150€ goedkoper dan wanneer we het van te voren op internet geboekt hadden, helemaal top dus. In de 3 verplichte dagen in Cuzco voordat we de tour konden doen hebben we meegedaan aan een walking tour door Cuzco, gerelaxed in ons hostel, meerdere malen de McDonalds bezocht en irritante opdringerige Peruaanse personen afgeslagen die ons telkens schilderijen, schoenpoetsbeurten of zonnebrillen wouden verkopen. Daarnaast natuurlijk ook de voorbereidingen getroffen voor de Inca Trail. Daarmee kom ik ook meteen tot het daadwerkelijk lopen van de track. Ik had in Nieuw Zeeland al een paar tracks gelopen maar ik moet zeggen dat de Inca Trail toch wel met kop en schouders er boven uit steekt. Geweldig om in 4 dagen 45 km berg op en af te lopen. Het was soms best zwaar aangezien sommige delen van de track best stijl zijn, de zon op je hoofd brand, en je echt op hoogte loopt (4200 m hoogste punt) waardoor je eerder buiten adem bent. Maar als je dan ziet wat je voor al het zwoegen en zweten terug krijgt; geweldig! De uitzichten over de bergen vond ik nog het mooist maar ook de oude gebouwen langs de track waren mooi om te zien. Ik had het er met Rick er nog over maar je kunt het niet zien op foto's hoe mooi en indrukwekkend het eeuwenoude wandelpad van de inca's is en deze je langs talloze hoogtepunten brengt. Na 3 dagen vroeg opstaan (5 am) om op tijd te beginnen met lopen, 3 nachten in een tent brak geslapen te hebben, brak de laatste, 4e dag aan. We moesten opstaan 3 uur (voor dat de zon op kwam) en nadat we door het laatste checkpoint waren geweest werd er koers gezet naar de verborgen Incastad; Machu Picchu. Dit is de enigste incastad die niet gevonden is door de Spanjaarden en moet tot 1 vd 7 wereldwonderen behoren. Toen we op het uitzichtpunt aankwamen keken we uit over Machu Picchu wat toen nog in de schaduw lag, maar enkele minuten later kwam de zon over de berg heen en scheen op op Machu Picchu, super mooi gezicht. Eenmaal naar beneden gelopen om daadwerkelijk Machu Picchu te betreden, ook al was het nog vroeg in de ochtend, meteen een biertje gedronken want die hadden we wel verdiend vonden wij. Lekker bier hier trouwens die Cusquena. Daarna nog enkele uren door Machu Picchu gelopen en kregen we nog veel informatie van onze gids, maar met de brandende zon op ons hoofd hielden we het nog wel een keer voor gezien en lieten we Machu Picchu achter ons voor het dichtbij gelegen dorpje Aguas Calientes. Vanuit hier ging onze trein s'avonds pas terug naar Cuzco, we hadden dus nog genoeg tijd te spenderen in Aguas Calientes. Deze tijd hebben we ingevuld met gezellig biertjes drinken met onze 16 koppige groep om te vieren dat we het allemaal volbracht hadden. De dagen erop in Cuzco hebben we gerelaxed en hebben we onze reis verder ingepland. Daarnaast zijn we 2 avonden uitgegaan met de 4 Engelsen wie bij ons in de groep van de Inca trail zaten. Het stappen in Cuzco vond ik enerverend, Zuid Amerikaanse salsa wisselen zich af met Europese beats. Daarnaast willen ze je hier als Gringo (zo noemen ze buitenlanders hier) graag naar binnen hebben en bieden ze gratis drank aan of pikken ze je gratis met een taxi op vanuit je hostel en van beide hebben we optimaal gebruik gemaakt, mooi werk. Gisteren hebben we afscheid genomen van de Engelse jongens waar we nog een wedstrijd op Anfield Road tegoed van hebben, en hebben Cuzco achter ons gelaten door met de nachtbus naar Puno te vertrekken. De nachtbus die wij geboekt hadden was heerlijk vertoeven in ruime stoelen die 160 graden kunnen kantelen en Rick moest me dan ook wakker maken toen we aankwamen anders had ik er wellicht nog in geslapen. Vanochtend in Puno dus eenmaal aangekomen hebben we meteen een halve dag tour gehad naar de drijvende bewoonbare eilanden welke zich bevinden op het Titicacameer welke het hoogst gelegen meer van de wereld moet zijn (3800 meter boven zeeniveau). Was wel leuk om even te zien dat mensen gewoon wonen op een eiland welke drijft doordat het hele eiland bestaat uit riet. Naar mijn mening was het echter veel te toeristisch, want nadat ze uitgelegd hadden hoe de eilanden gebouwd werden kon je even kijken in hun huizen van riet maar werd je zelfs ook hier constant verzocht om wat van hun in elkaar genaaide spullen te kopen. Dit natuurlijk niet gedaan en nu zijn we alweer terug in Puno en zitten we weer bij het kantoor van de travel agency. Hier moeten we nog even wachten waarna we een drie uur durende busreis hebben en we het prachtige Peru inruilen voor Bolivia, het plaatsje Copacabana om precies te zijn. Vanuit hier gaan we morgen een dagtrip doen naar het eiland van de zon, Isla del Sol, welke in de Boliviaanse kant van het Titicacameer ligt. Vanuit daar zullen we naar de Boliviaanse hoofdstad La Paz vertrekken om onze trips in Bolivia verder uit te stippelen. Maar eerst maar eens zorgen de grens over te gaan, benieuwd hoe het bij z'n grensovergang over land er aan toe gaat, want dat heb ik, behalve het halen van harde Duitse broodjes in Gronau nog nog nooit meegemaakt..